Karanlıklarda yalnız, kalabalıkta yalnız, hayatta yalnız sen...
Kader var.. evet gerçekten
var!
İnsanı çekip alıyor,
benliğini emiyor ve sonunda çaresiz bırakıyor...
Bittim ben senden sonra
rüyalarım kabusa döndü..
Soğuk gecelerde kayboldum….
Aynaya baktıkça dibe
battım,battıkça sana kapıldım,
Kabuslarda çıktın karşıma...
Rüyalardaysa yoksun…
Bakındım geceleri rastlamak
için suretine
Ama sen yoksun,gelmiyorsun!
Yoruluyorum kendimi anlatıp
anlaşılmamaktan.
Usanıyorum uykusuz gecelerde
kaybolmaktan
Kaçıyorum geçmişimden
geleceğimden senden ve kendimden...
Biliyorum…….hissediyorum……anlıyorum…
Gerçek yok artık!
Yalanlarla dolu bu dünyada
ben de rol yapıyorum hayata..
Sevgiler koyuyorum kalplere…
Karşılıksız düşler
oynatıyorum rüyalarda…
Hissettiriyorum tenimin
sıcaklığını…
Allah beni affetsin…
Anlamını istedim hayatımın
çok şey mi istedim…
Neden hayata mutlu
bakamıyorum ben?
Neden sevgim soluk almıyor
benimle?
Neden siyah renkler benimle
hayat buluyor?
Neden karşımda dikilip bana
bakıyor?
Lanet olası…
Çok kötü, bir görüntüden
ibaret olman
Sessizliğin çok
kötü,soyutluğun çok kötü
Hayatımın en kötüsü..
Hele bir de dolunay varsa!
Düşünmeyeceğimm…
Acımayacağımm…
Hissetmeyeceğimm…
Boyun eğmeyeceğimm…
Kimseye ait olmayacağımm…
Artık…….
KÜNYE
Tür;Sanat,Siir,deneme
İcerik;Siir,Nergis
Kaynak;Narkissos (siirlerim)
Dönem;Aralık 1997
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder