KEŞİF - İSTANBUL

KEŞİF-İSTANBUL

Benim başımdan böyle çok olay geçti….çocukluğum hep mezarlık morg kadavralarda geçti resmen…bu yüzden bu benim kişiliğimide oluşturdu…karanlık beni çekiyor….geceleri hep dışarı çıkıyorum….ıssız korular,boş tenha yerler,yalnızlık ve karanlıkta kendimi iyi ve mutlu hissediyorum…bu neden böyle anlayamıyorum….bu durumum çevremden tepki çekmeye başladı…

Bu olaylardan ilki başıma ilköğretim yıllarında geldi….13-14 yaşında falandık ve 5 arkadaştık..bizim yerleşim yerimiz şehirde,caddeye ve yoğun trafiğe yakın…ancak ilginçtir 15 dakikalık Kısa bi yürüyüşten sonra hemen bir anda yapılar biter ve geniş ıssız bir orman başlar….bizim zamanımızda yavaş yavaş şehir bu koruluğa doğru genişlemeye başlamıştı.. şehirden çıkıp ormana girmeye başladığınızda doğal olarak yapılar azalıyordu…fakat yıkık dökük yanmış ve  terk edilmiş bir ev diğerlerinden bayağı bi sonraydı ve ondan sonra hemen orman başlardı….bu evle ilgili biz bazı hikayeler duyardık…..şehirleşmeyle beraber bu ormanlık alan değerlendirildi ve oraya okul yapıldı zamanla…sonra asfalt yol yanına birkaç site ve market..vb. yavaş yavaş bitmişti bile…işte bizde bu okula gidiyorduk….ama oturduğumuz yerden okula gitmek için yapılmış asfalt yol yürüyerek yarım saat çekiyordu….bizde kestirme olsun diye ormanın kısmen içinden geçen ve okulun bahçesinin altına çıkan bir yol bulmuştuk çocuklar olarak..öleki koruluğun içinden okula giden bu kestirme yol zamanla bir patika halini almıştı…bu gittiğimiz yol ünlüde olmuştu…kısa mesafe olduğu için birçok öğrenci bu yolu kullanırdı….

Gidip geldiğimiz bu patika yol otlarla çiçeklerle çalılıklarla ve seyrek ve ince gövdeli ağaçlarla kaplı bir yamacın üzerindeydi....yamacın hemen dibindeyse,ağaçların ve yeşilliklerin içerisindeki o uğursuz yanmış yıkık ev duruyordu kapkara olmuş ahşap ve korkutucu haliyle…. ev o kadar korkutucu ve iticiydi ki o patikadan geçen çocuklar hem bu nedenle hemde eğlence olsun diye sağda solda buldukları  taşları eve fırlatırlardı….bu evi dahada eskitip yıpratırdı….

yapının patikadan görünen kara gövdesindeki büyük pencerelerin camları özellikle de atılan taşlar nedeniyle parçalanmıştı…ama yazın öğlen vaktinde bile o büyük boş ve camlarının büyük bir bölümü indirilmiş pencerelerin içerisini göremezdiniz….evin içine tuhaf bir biçimde hiçbir yerden ışık girmiyordu galiba…bu durum çevresi yeşil bir ot ve yaprak yığınıyla sarılmış ve evin arkasında kalan bölümü tamamen ağaçlar tarafından istila edilmiş eve farklı bir hava katardı…. Eve patikadan bakınca dikkat çeken başka birşeyde hemen arkasından devam eden bitki ve ağaç örtüsünün evin arka tarafında bayağı bir yoğun oluşuydu..ve ev bu ağaç yoğunluğuna sırtını yaslamış gibiydi….bu ağaç yoğunluğu evin arka tarafında biraz daha devam ediyor sonra orman biraz seyrekleşerek göz alabildiğince uzanıp gidiyordu…bu tuhaflık hep dikkatimi çekerdi….

Bu ilgi çekici ev ,hergün önünden geçmemizle birlikte zamanla merakımı arttırdı…yaz gelmişti ve okul sezonunun sonu yaklaşıyordu…dersler hafiflemiş sınavlar ve ödevler bitmişti…yapacak başka şeyler bulmak gerekiyordu ve hergün gözgöze geldiğimiz ev beni kendine herdefasında dahada çok çağırıyordu…bir gün birkaç arkadaşımla okul dönüşü kullandığımız patikadan ayrılıp aşağıya düşe kalka eve doğru indik…karşımıza otlarla kaplı bir yükselti çıktı…bu zamanla sarmasıklarla kaplanıp altında kaybolmuş olan bahçe duvarlarına ait olmalıydı…bu otlarla kaplı 2 metrelik duvar yukarıdaki patikadan bakıldığında anlaşılmıyordu…daha sonra bu yükselti etrafında dönerek bahçenin yine yabani otlarla örtülmüş bahçe kapısını bulduk…yaprakları ve otları üzerinden ayıklayarak paslanmış demir bahçe kapısını kısmen ortaya çıkardık ve iterek açtık…kapı o kadar zorla ve uğraşla temizlemiş ve açmıştikki buraya yıllardır kimsenin uğramadığı resmen belli oluyordu…ama ilginç olan o anda bu değildi…bahçenin içine girdiğimiz anda havada , toprak örtüsünde ve ağaçlarda böcekler,kuşlar,sürüngenler gibi birçok hayvanın varlığına şahit olduk…hemen bahçe duvarının dışında bu kadar çok ve dikkat çekici olmayan bu haşerat ve mahlukat yoğunluğu bahçeden içeri adımınızı attığınız anda kendini heryerde açıkça hissettiriyordu…

Doğrudan evin kapısına doğru ilerlediğimizde etraftaki hayvanattan daha fazla kendini hissettiren bir şey daha vardı…yıkılmış dökülmüş kararmış ev ve evin devasa boyutta ilginç ve paslanmış kapı tutamağının yanı sıra kapının üzerinde bulunan ürkütücü bir biçimde duran bronzdan oyulmuş tuhaf bir bebek yüzü maskesi…yanımdaki arkadaşımla birlikte gözlerimi bebek maskesine dikerek kapının tuhaf oymalarla ve işaretlerle dolu tutamağını çekiştirdik…ama kapı yerinden bile oynamadı…

O sırada diğer bir arkadaşım bize seslenince tutamakları bırakıp o yöne ilerledik…ev üç katlıydı ve her katı pencerelerle doluydu…evin alt katının pencereleri yine ilginç oymalarla işlenmiş parmaklıklarla korunmuştu…bir üst kattakilerde böyle birşey yoktu…en üst katı ve çatıyı ise aşağıdan göremiyorduk…yoğun bir sis bulutu 2. kattan yukarısını görmemizi engelliyordu…bu durum tuhafıma gitti…biraz önce böyle birşey yoktu…yukarıdaki patikadan bakınca evin çatısı ,üst ve orta katı görünüyordu ve sis yoktu ama alt kat ve bahçe ağaçlardan görünmüyordu …evin altına geldiğimizde ise bu kez alt kat ve orta kat görünüyor…bu kez üst kat ve çatı görünmüyordu..ilginçti…

Neyse evin alt katının korunaklı penceresi biraz yukarıdaydı…kısa boyumuzla pencereye ulaşıp içeri bakamıyorduk…kapıyı da açamamıştık..ve evin içinde ne var bilmeliydik…içine bakmak ve görmek istiyorduk…kapıyı açamadığımıza göre tek şansımız bu pencerelerdi…

İki arkadaş eğildi…ve bir arkadaşta onların üzerine eğilip emekleme vaziyetinde durdu…bende onların üzerine çıktım..ve pencereden içeri baktım…tuhaf paslı parmaklıkların arasından simsiyah bir karanlıktan başka hiçbirşey görünmüyordu…simsiyahtı….sonra pencerenin camlarının sağlam olduğunu gördüm…üst ve orta kattakilerin pencere camlarını korumasız olduğu ve yukarıdaki patikadan gördüğümüz için kolayca hedef alıp taşlarla kırıp dökmüştük…ama alt kattaki pencerelerin camları ulaşılamaz ve korunaklı olduğundan sağlamdı ve beklide zamanla karardığı için içeriyi göremiyordum…

Aşağı indim , kir ve isten kararmış cam yüzünden içeriyi göremediğimi söyledim…ve etraftan  taş toplayıp o camı kırmayı teklif eden arkadaşımızı dinleyip camı taşlamaya başladık ama nedense ilginç bir biçimde bir türlü cama denk getiremiyorduk…ya demir parmaklıklardan dönüyor yada havada  ilginç bir kavis alarak bir türlü cama denk gelmiyordu…yine kulemizi oluşturmaya karar verdik…bu sefer altta emekleme durumunda duran 2 arkadaşın üzerinde ben dikey durumda emekleme vaziyetinde durdum ve diğer arkadaş sırtımıza çıktı…tabiî ki elinde taşlar vardı…yakın mesafeden birkaç atıştan sonra camın kırılma sesini duyduk…

-Ne var içeride ne görüyorsun…

-hiçbirşey göremiyorum..içerisi kapkaranlık…kuyu gibi simsiyah….

-iyi bak, hiçbirşey yok mu?…

-göremiyorum ki kapkaranlık…

-in… ben bakacağım ineklemekten gözlerin bozuldu galiba…

Bu sefer arkadaşla yer değiştirdik..o eğildi ve ben sırtına çıktım…kırılmış pencere camının ve paslı parmaklıkların arasından içeriye gözlerimi diktim…simsiyahtı ..hiçbirşey göremiyordum…tuhaftı..dışarısı yaz günüydü ve apaydınlıktı ama içerisi zifiri karanlıktı…tuhaf bir şekilde içeri gün ışığı giremiyordu….tam inecekken sanki içeriden bir tıkırtı geldi…gözlerimi yeniden zifiri karanlığa doğru diktim ..yine hiçbişey göremiyordum…bu seferde tıkırtının devamını duyabilmek için kulağımı yasladım soğuk ve paslı pencere korumalığına doğru…o anda sanki bir fısıltı duydum…kulağımı geri çektim ve tekrar dayadım emin olmak için…

-ne oldu bişey göremedin mi?…

Tam cevap verecekken parmaklığa dayalı kulağıma bir fısıltı ve sanki piyanoda çalınan tuhaf bi müzik sesi geldi…bir anda kulağımı geri çektim…

-ne oldu..ne gördün…

-bişey görmedim sanki içerden bi ses geldi…

-Ne sesi…

Kulağımı tekrar dayadım…uzun bir süre ses gelmedi…

-artık in aşağıya sırtım ağrıdı…

Evet in …hoşuna gitti galiba …

 Aşağıdakiler mızmızlanmaya başlamıştı…hiçbirşey göremiyor ve duyamıyordum…galiba yanılmıştım…ama karanlık o simsiyah karanlık tuhaftı…sanki bir örtü gibi camdan ileriyi göstermiyordu…bende doğal olarak o örtüye elimi uzattım…camın içerisinde doğru..o zifiri karanlığa doğru elimi uzattığımda parmaklarımın nemli pütür pütür bir şeye değidiğini hissettim…o anda o dokunduğum herneyse bir anda hareket edip parmaklarımın ucuna sürterek hareket etti…bende aniden korkup elimi geriye çekince dengem bozuldu ve kule yıkıldı…

-Off dirseğim kanadı…

-Ne oldu ne gördün…

-Bi...bişey görmedim dengemi kaybettim…

-Boşuna uğraşıyoruz pencereden birşey göremeyeceğiz..içeri girmemiz lazım…

-Biz ikimiz kapıyı zorladık ama açamadık…dördümüz beraber deneyelim belki açabiliriz…

Ve dört arkadaş kapıya yaklaştık…ikişer ikişer devasa kapının tuhaf biçimli tutamaklarına asıldık…bütün gücümüzle çektik…kapı açılmıyordu…

-Bence itelim beklide içeri doğru açılıyordur…

Busefer dört arkadaş omuzlarımızla ellerimizle sırtımızla hatta tekmelerimizle kapıyı itmeye çalıştık fakat yerinden bile oynatamadık…

-Bu kapı kilitli … açamıyoruz…

-Bence de kilitli bu kapı yoksa şimdiye dek açmıştık…

Tam o sırada yazın ortasında yağmur çiselemeye başladı…bu bir yaz yağmuru olmalıydı… shadowland ta yaz yağmurları sık sık rastlanan birşeydir….yağmur damlaları hızlanıp çoğalmaya başladı…

-ben eve gidiyorum….

-bende yoksa eve gidene kadar sırılsıklam olacağım…

-hemen gidelim ..birazdan her taraf çamur olacak…patikaya çıkana kadar üstümüz başımız çamur olmadan gidelim…

Böylece bahçe kapısına doğru hızlı adımlarla ilerledik…sis bulutu evin üzerinden açılıp,genişlemiş tüm bahçenin üzerini ve hatta yukarıda tırmanarak geri döneceğimiz patikayı görünmez hale getirmişti…

Diğer üç arkadaşım demir kapıdan çıktıktan sonra bende bahçeden çıkarken bir anda birçok karga ötüşmeye başladılar…birçoğu da bir ağaçtan diğer ağaca ötüşerek uçuştular…başımı arkaya çevirip önce ağaçlara çevirdim ve gözümü istem dışı olarak son kez aşağıya indirip evin tuhaf kapısına bakarken şoka girdim….

Kapı dışarıya doğru aralanmıştı…

Bir süre emin olabilmek için kapıya gözlerimi dikip öyle bakakaldım…arkadaşımın sesiyle kendime geldim

-hadi gelsene sırılsıklam olucaz…sevdin galiba oradamı yatacaksın..

Hemen koşarak onlara yetiştim…patikaya çıkan yamaca yaklaştık.. yağmur şiddeti ve ıslak otların etkisiyle ıslanmıştık…ama patikaya yaklaşırken yağmur azaldı ve sona erdi..sis bulutu gerilemişti ve sadece evin çatısının etrafında yoğunlaşmıştı…patikaya ayak bastığımızda o kasvetli sisli ve yağmurlu havadan eser kalmamıştı…hatta güneşın içinizi ısıtan sıcaklığı tenimizi yakıyordu bile..öylece eve gidene dek arkadaşlar konuşup duruyordu…konuşmalarına kulak misafiri oluyordum..ama evden ve keşif gezimizden bahsetmiyorlardı bense aklımı kapıdan ve pencerenin ardındaki şeyden alamıyordum….öylece yol boyunca tek kelime konuşmadım..düşünceli bir biçimde oturduğumuz dairenin zilini çalarken giysilerimin kupkuru olduğunu hissettim…üzerimde hatta  bir ara sırılsıklam olduğunu hissetiğim çoraplarımda bile bir damla ıslaklık yoktu…

O akşam yaşadıklarımızı düşündüm…o pencerenin arkasında zifiri karanlığın içerisinde dokunduğum şeyin ne olduğunu düşündüm en çok…bir varlık mıydı yoksa dokunduğumda devrilip düşen bir eşyamıydı bilmiyordum….sonra o kadar uğraşmamıza rağmen açamadığımız kapının aralanmış olduğunu görmem…yoksa hayalmiydi…peki yazın başında bir anda etrafı kaplayan sis ve yağmur….tuhaftı…ama Shadowland ta böyle hava olayları sık yaşanırdı…

Son birkaç gün daha okula gidip gelirken eve patikadan baktım…güneşin ve yemyeşil ormanın içinde kuş cıvıltılarının ve böcek vızıltılarının eşliğinde her zamanki gibi kapkara ve yıkık dökük haliyle duruyordu….etrafında ne sis bulutu nede yağmur vardı…patika üzerinde birkaç çocuk yine eve taş attılar…birkaç tanesi denk geldi ve tok bir ses çıkardı….

İlköğretimin son sınıfı da bitmişti…mezuniyet töreniyle birlikte ilk ve orta öğrenim tamamlanmış benim için lise yıllarının başlayacağının habercisi olan diploma elimde yine belkide son kez bu patikadan geri dönüyordum…ve evle tekrar göz göze geldik…içimdeki merak dinmemişti ama artık oraya yeniden gitmek düşüncesi de eskisi kadar beni cezbetmiyordu….

Ya da ben öyle zannediyorum..

KÜNYE

Tür;Yaşam,düşünce

İçerik;olaylar,hisler

Kaynak; Yaşam Hikayesi

Dönem; Haziran1995

Güncelleme; Yok